In de GGZ komen agressie-incidenten regelmatig voor. Soms vinden er dwangtoepassingen plaats, zoals separatie. Verpleegkundigen ervaren dit als ingrijpend, maar zien deze ook als een ‘noodzakelijk kwaad’ om de veiligheid op een afdeling te waarborgen. Het blijkt dat hoe vaker een verpleegkundige een dwangmaatregel toepast, de mate waarin het als ingrijpend wordt ervaren (door de verpleegkundigen) afneemt.
In het onderzoek is met verpleegkundigen en patiënten is er teruggekeken op agressie-incidenten. Hierbij vertelden beide groepen hetzelfde verhaal, waarbij het opviel dat medewerkers het incident vaak als ‘ernstiger’ ervaarden dan de patiënten. Daarnaast konden patiënten heel goed vertellen wat er gebeurde tijdens het incident en hoe dat voorkomen had kunnen worden.
Kunnen we deze informatie gebruiken om agressie-incidenten te voorkomen? Wat is het effect van het gedrag van de begeleider (verpleegkundige)? Wat is de rol van contact tussen verpleegkundige en patiënt in de preventie van agressie-incidenten en dwangtoepassing?